Da je uspeh stvar izbora, znanja, karaktera, istrajnosti i principa, uverili smo se više puta, kao i da ih ima različitih… Kada je uspeh izuzetan, kada se sve previdljivo povlači pred neverovatnim, onda se oduševimo, baš kao kada gledamo zadivljujuće ujednačenu igru folkolrnog ansambla “Oko sokolovo” zahvaljujući njihovom osnivaču i umetničkom direktoru, vrhunskom koreografu Milanu Andrijaniću koji ih vodi 8 godina, koji je takođe i ugledni režiser. Velika uigranost igrača se podrazumeva ako koreogafije postavlja Milan Adrijanić, originalne su, impresivne, očaravajuće, sa mnogo ritma, energije i lepote one neizostavno pokreću i oduševljavaju publiku bilo gde u svetu da su izvedene.
Milan Andrijanić ima dugu i veoma plodonosnu karijeru, kao i brojne uspehe, mi smo se potrudili da je što više obuhvatimo.
BIOGRAFIJA
Milan Andrijanić je rođen u Beogradu 1959. god. Folklorom je počeo da se bavi od 1969. godine u dečijem folklornom ansamblu KUD “Abrašević” iz Beograda do 1973. godine kada je postao član seniorskog ansambla u kojem je igrao i nastupao do 1989. godine kao jedan od istaknutih igrača i solista.
Od 1977. godine radio je sa dečijim grupama KUD “Abrašević” kao asistent a od 1979. godine i samostalno, kao umetnički rukovodilac dečijeg ansambla do 1989. a kasnije od 1992. do 1995. godine.
Na Božić, 7. januara 1992. postavljen je za umetničkog direktora folklornog ansambla “Abrašević” a od septembra iste godine za Generalnog direktora celog društva “Abrašević” koje je imalo 1200 članova raspoređenih u 10 sekcija. Direktor društva bio je do 31. decembra 2011. godine, kada se povukao sa te funkicije i nastavio je sa radom samo kao umetnički direktor folkolnog ansambla.
Od 1988. do 1992. godine, aktivno je igrao u profesionalnom folklornom ansamblu “Frula” iz Beograda i obavljao istovremeno funkciju šefa igrača i asistenta koreografa i tu funkciju je vodio još u periodu od 1999. do 2011. godine.
U periodu od 1984. do 1988. godine i od 2011.do 2012. godine bio je umetnički rukovodilac KUD “Boleč” iz Boleča kraj Beograda.
Takođe, radio je kao umetnički rukovodilac KUD “Đoka Pavlović” iz Beograda, KUD “Kolubara” iz Velikih Crljena i u dva navrata u KUD “Radičević” iz Zemuna.
Bio je predsednik Nacionalne sekcije CIOFF Jugoslavije od 1997. do 2003. godine i u periodu od 2005. do 2010. godine. U okviru toga bio je jedan od organizatora tradicinalnog Međunarodnog folklornog festivala u Beogradu.
Inače CIOFF je svetsko udruženje folklornih festivala i folklornih ansambala pri UNESKO-u.
Takođe, bio je član Odbora za narodne igre Saveza KUD-a iz Beograda, član brojnih žirija na smotrama narodnog stvaralaštva, član žirija na Evropskim smotrama srpske dijaspore u Beču i Vršcu kao i Smotre srpskih folklornih ansambala iz Švajcarske. U okviru studija na Etnološkom fakultetu u Beogradu samostalno je obavljao etnološka istraživanja na području sela nastanjenih srpskim življem na području Hrvatske.
Njegovim uspesima kraja nema.
Od septembra 2013. godine radio je sa 3 grupe dece od 8-18 godina u folklornom ansamblu “Soko” iz Čikaga i sa ansamblom “Tromeđa” iz Scherervill-a, Indijana.
Od marta 2014. godine radio je sa ansamblom “Sokoli” iz Čikaga a od marta 2022. godine i sa ansamblom odraslih pri ansamblu “Tromeđa”.
Septembra 2016. godine onovao je svoj privatni ansambl “Oko sokolovo” u Čikagu čiji je umetnički direktor i danas i koji će biti vodeća tema ovog intervjua.
Poštovani Milane, dobro došli na Portal “Svet Australia”! Recite nam da li ime Vašeg ansambla “Oko sokolovo” ima posebno značenje?
Da, “Oko sokolovo” је bio nadimak čuvenog srpskog ratnika i izviđača iz Prvog svetskog rata, Dragutina Matića, čiji je prepoznatljiv lik odlučnog borca postao pravi sinonim za hrabrost, upornost i izdržljivost srpskih ratnika sa početka prošloga veka.
Dragutin Matić je bio izvanredno spretan, sposoban i hrabar izviđač u srpskoj vojsci, koji je sa njom prošao Balkanske ratove, golgotu preko Albanije, da bi se preko Krfa i Kajmakčalana pobedonosno vratio u svoj rodni Kaletinac u Zaplanju, posle gotovo devet godina neprestanog ratovanja.
U pomen i slavu njemu, a kao svojevrsan omaž i zahvalnost svim srpskim ratnicima, nastao je 2016.godine prvo folklorni ansambl, a nakon toga i Umetnička kompanije „Oko sokolovo“ u Čikagu.
Vlada mišljenje u Čikagu da ste potomak Dragutina Matića, da li je to tačno?
Jeste, moj deda po majci Čedomir Matić i Dragutin Matić su bili braća od strčeva!
Šta je karakteristično za “Oko sokolovo”, koji su kriterijumi postavljeni za igrače?
„Oko sokolovo“ okuplja uglavnom folklorne igrače koji su završili srednju školu i prestali da igraju u ansamblima pri našim crkvama u nadi da će u njemu pronaći svoj umetnički izraz i nastaviti da razvijaju svoju ljubav prema igri, na jednom višem nivou.
Od njih se traži da imaju određeno igrački iskustvo, kao i da su spremni da nadgrađuju svoje sposobnosti u igračkom, pevačkom i glumačkom smislu, jer ansambl učestvuje i u predstavama “Srpskog pozorišta Čikago”.
Kakve umetničke ambicije ima ansambl “Oko sokolovo”? Koliko trenutno broji igrača i koliko ste postavili koreografija za njih?
Ansambl ima veoma izražene umetničke ambicije, trudeći se da na osnovu bogatog srpskog folklornog nasleđa, kreira svoje programe i donosi ih na scenu na umetnički prepoznatljiv način, poštujući tradicionalnu narodnu igru kao osnov.
Ansambl trenutno broji 45 igrača i na svom programu ima 20 koreografija.
Tradicionalno svake godine, u organizaciji ansambla, održava se manifestacija pod imenom “Duh pravoslavlja”, koja okuplja folklorne ansamble iz Pravoslavnih zemalja sa područja Čikaga.
Recite nam nešto više o pevačkoj grupi koja je u sklopu ansambla “Oko sokolovo”.
U okviru ansambla postoji mešovita pevačka grupa koja za potrebe programa ansambla uvežbava tradicionalne i duhovne srpske pesme. Sa grupom, kao asistent veoma uspešno radi članica ansambla Milijana Arsenić.
Takođe, ansambl organizuje i festival pevačkih grupa srpskih folklornih ansambala u Americi, pod nazivom “Pesma kao zaveštanje”.
Svake godine, ansambl održava svoje godišnje celovečernje koncerte, a pored toga i tematske koncerte, kao što su koncerti pod nazivom “Srpska zemlja je gde zapeva i zaigra srpska duša”. Ti koncerti obuhvataju pesme i igre iz svih krajeva gde živi, ili je živeo srpski narod, sa posebnim istorijskim prikazom.
Gde je sve ansambl gostovao na teritoriji Amerike i Kanade?
Gostovao je u Hamiltonu (Kanada), San Dijegu, Klivlendu, Indijanapolisu… Posebno poglavlje predstavlja gostovanje na Havajima 2023.godine, gde je ansambl nastupao u Grčkoj crkvi u gradu Honolulu, zahvaljujući organizaciji i gostoprimstvu Srba koji žive na ovom živopisnom ostrvu.
Koji su vaši ustaljeni nastupi?
U toku svake godine ansambl održava humanitarne i dobrotvorne nastupe za dečije bolnice i domove za stara lica, obično krajem godine, ili za vreme Božićnih praznika.
Ansambl podržava i nastupa na svim značajnijim manifestacijama u okviru srpske zajednice u Čikagu i šire, na području Severne Amerike.
Svake godine ansambl objavljuje posebnu ediciju kalendara posvećenog novoj temi iz oblasti narodnog stvaralaštva i istorije.
Takođe, svakog 30.septembra ansambl sa ponosom proslavlja svoju krsnu slavu Sveta Vera, Nada i Ljubav.
Možete li da se setite koliko ste koreografija uradili u Srbiji i inostranstvu?
Uradio sam i postavio 13 koreografija za dečiji folklorni ansambl “Abrašević” iz Beograda,16 koreografija za seniorski folklorni ansambl “Abraševic” iz Beograda, kreativno učestvovao u pravljenju programa ansambla “Frula” iz Beograda. Sve koreografije su prijavljenje i autorski zaštićene.
Svoje koreografije sam postavljao i u KUD “Boleč” iz Boleča, KUD “Gavrilović” iz Petrinje, KUD “Кolubara iz Velikih Crljena, ansamblu “Frula” iz Beograda, KUD “Radičević” iz Zemuna, KUD “Мirko Srzentić” iz Podgorice, KUD “Zahumlje” iz Nikšića, KUD “Aluminijum” iz Podgorice, KUD “Аbrašević” iz Čačka, КUD “Оrо” iz Niša, KUD “Svilajnac” iz Svilajnca, KUD “Аleksinački rudari” iz Aleksinca, КUD “Оpanak” iz Beograda…
Osim toga postavljao sam koreografje i u ansamblima iz dijaspore u КUD “Nikola Tesla” iz Švajcarske, “Коlo” iz Hamiltona u Kanadi, “Polet ” iz Minhena, “Мladost” iz Pariza.
Vaša scenarija pozorišna i režije privlače veliku pažnju publike, izdvojite nam one što ste radili u Americi i Srbiji.
Radio sam pozorišna scenarija i režirao pozorišne predstave za Srpsko pozorište “Мira Sremčević” iz Čikaga, Srpsko pozorište “Čikago” i pozorišnu produkciju “Окo sokolovo”.
“Cer i Kolubara u slavu ratnika” (2014), “Јedan narod, jedna priča” (2017), “Srpska Ramonda” (2018), “Priče iz parka” (2019), “Večna ljubav” (2019), “Banović Strahinja” (2022), “Misija Halijard” (2023), “Аpsolutno romanticčni” (2023), “Nebeski poker” (2023) godine, i glumio sam u predstavama “Laki komad ” (2021) i “Аpsolutno romantični” (2023) u Srpskom pozorištu “Čikago”.
Оdržao sam folklorne seminare za inostrane polaznike u Singapuru1987. godine i u Sent Luisu 1998. godine.
Za koje ste naše filmove radili koreografije?
Radio sam koreografije za filmove “Hajde da se volimo” 1987. godine i “Моntevideo, Bog te video” 2010. godine, za nekoliko pozorišnih predstava u Beogradu, kao i koreografije za veliki broj tv emisija, snimanja i reklama.
Čemu možete da zahvalite za tako veliku ljubav prema folkloru?
Pre svega, porodici, koja mi je usadila tradicionalne vrednosti, ne samo u oblasti umetnosti. Mislim da je porodica najodgovornija za naše odrastanje, usmeravanja i najvažnija podrška da istrajemo u usvajanju tih vrednosti.
Zahvalnost dugujem i svim prijateljima koji su svojim postojanjem učinili da se ta ljubav prema igri uveća. Posebnu zahvalnost dugujem deci i mladim ljudima sa kojima sam svih ovih godina radio, jer su oni, takođe, činili da ta ljubav prema folkloru ima smisao.
Postoji li razlika između folklora u Srbiji (regionu) i dijaspori? Šta mislite o folkloru u dijaspori?
Folklorom se u Srbiji, rakao bih i u regioni, bave deca i omladina koja zaista voli da igra i koja su selektirana za taj hobi.
U dijaspori je važnost njihovog bavljenja folklorom višestruka, ali značajno drugačija. Veoma je važno da sva deca budu uključena u umetničke programe po našim crkvama, bez posebnog selektiranja, jer na taj način održavaju vezu sa tradicijom našeg naroda.
Moram da kažem da na području Kanade, manje u Americi, a više u evropskoj dijaspori, postoje veoma ozbiljno organizovani i stručno vođeni foklorni ansambli.
Koliko je folklor važan za odrastanje jednog deteta, odnosno formiranje ličnosti jednog omladinca?
Folklor ima višestruku važnost za odrastanje i formiranje ličnosti. Ne samo kao rad u grupi, gde se stiču primarna saznanja o kolektivu i važnosti zajedničkog kreiranja energije. Kolo kao zatvoreni krug ljudi koji se drže za ruke i jeste svojevrsno energetsko polje. U ansamblima se deca nauče da poštuju i uvažavaju druge, da moraju da pomognu da zajednički napor i rad u sali, rezultira zajedničkim uspehom na sceni. Nauče se i da prihvate i suoče se sa ponekim neuspehom i da ga prevaziđu još jačim radom.
O druženju i socijalnom aspektu je izlišno govoriti. Prijateljstva koja su stvorena u folklornim ansamblima su prijateljstva koja ostaju za ceo život. Govorim iz ličnog iskustva. Takođe, uticaj na zdravlje je veliki, jer foklor je po tom pitanju u istom rangu sa sportom.
Hvala Milane na razgovoru. Za kraj, šta biste poručili mladim talentima koji su zaintersovani za folklore, a šta našim čitaocima!
Hvala vama što ste odlučili da vašim čitaocima predstavite rad ansambla i mene lično.
Poruka je svim mladima da usmere svoje vreme i energiju u sport i kulturu, jer će im doneti mnogo više koristi od socijalnih mreža, sedenja pored televizora ili uz kompjuter. Saznanja koja će steći baveći se folklorom, omogućiće im da bolje upoznaju svoj narod, njegovu tradiciju, a samim tim i da bolje razumeju sebe. Igra i pesma nam otkrivaju sopstvenu dušu, koju, tako često ne razumemo i ne poznajemo, zato što podležemo stereotipima i nametnutim vrednostima.
Čitaocima bih poručio da u svakoj prilici daju podršku mladim ljudima koji su odlučili da se bave igrom i pesmom. Da posećuju njihove nastupe i samim tim daju smisao naporima koje ulažu. To je pozitivna i dalekosežna misija.
Slavica MOMAKOVIĆ
